The my village eassy in marathi Diaries

The my village eassy in marathi Diaries

Blog Article

गावातील प्रत्येका कडे कोणाता-नी-कोणता प्राणी असतोच. कोणाकडे गाय, बैल, कुत्रा, बकरी, आणि मांजर किंवा घोडा. शेतीच्या कामासाठी वा इतर कामासाठी त्यांची मदत होते.

मित्रानो तुमच्याकडे जर “माझे गाव मराठी निबंध” विषयावर अधिक माहिती असेल तर आम्हाला कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा आम्ही ते या maza gaon nibandh in marathi या write-up मध्ये upadate करू, मित्रांनो हि maza gaon essay in marathi माहिती जर तुम्हाला आवडली असेल तर तुमच्या मित्र मंडळींमध्ये Share करायला विसरू नका.

चिखलाच्या रस्त्याने गाडी वळली की मला हवेतील ताजेपणा जाणवतो. गावाकडे जाणाऱ्या रस्त्याच्या दुतर्फा मोठमोठी झाडे आहेत आणि ती इतकी जीवंत आहेत की जणू ते आपल्या गावात आपले स्वागत करण्यासाठी आनंदाने नाचत आहेत. असं चित्तथरारक दृश्य मी कधीच पाहिलं नाही. गावाच्या वेशीवर एक मंदिर आहे जिथे अनेकदा प्रार्थना, विधी आणि इतर पूजाविधी होत असतात.

गंदगी मुक्त माझे गाव: माझं गाव एक गंदगी मुक्त स्थान.

माझ्या गावातील बहुतेक लोक भारतीय सैन्यात भरती झाले आहेत.

गावा बद्दल सांगायचे झाल्यास, गाव मधील सर्व लोकांची घरे जवळपास सारखीच आहेत. आकाराने कमी जास्त आहेत. इथल्या शहरासारखी दाटी नाही, बिल्डीन्गिंगचे डोंगर नसून हिरवे गार website वनराईने बहरलेले खरोखरचे डोंगर बघायला मिळतात.

मी माझ्या दसऱ्याच्या सुट्टीत वर्षातून एकदा माझ्या गावी जातो. या काळात मी माझ्या आई-वडिलांसोबत आमच्या वडिलोपार्जित घरी जातो जिथे दरवर्षी पूजा होते.

स्वच्छतेचं नाटक आयोजित, प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता कार्यक्रमे साधण्यातलं गावातलं उदार समर्थन, यात्रा केल्यानंतर स्वच्छतेचं प्रमोशन - हे सर्व गाववासींनी सक्रियपणे सहभाग केलं.

माझे गांव निबंध मराठी / majhe gaon nibandh marathi / my village marathi essay

भारतीय लोकसंख्येतील बहुसंख्य शेतकरी आहेत जे खेड्यात स्थायिक झाले आहेत. ते दोन्ही टोके पूर्ण करण्यासाठी आणि संपूर्ण राष्ट्रासाठी पिके तयार करण्यासाठी कठोर परिश्रम करतात.

पण आपण पाच-दहा पावले जात नाही तोच कुणाची तरी बैलगाडी जवळ येऊन उभी राहतेच. “अरे पावण्या, कवा आलास? शिवरामपंतांचा नातू नाही का तू!" असे म्हणून ज्या गप्पा सुरू होतात त्या गाव येईपर्यंत चालूच राहतात.

त्या वेळी गावात गारेगार वाल्यांकडून गारेगार घेऊन खाण्याचा आनंद काही वेगळाच होता.

परंतु मला गावावरून घरी जायचे मनच होत नाही. गावी केलेली खूप मज्जा मला सतत आठवत होती. 

गावात स्वच्छता, ह्या माझ्या गावाचं विशेष,